Հայերենը բավականին բարդ լեզու է:

Մենք փորձում ենք օտարաբանություններ չօգտագործել խոսքի մեջ:

Երևի հայերը միակ ժողովուրդն են, որ «կոֆե»-ի համար ունեն հատուկ անվանում՝ սև սուրճ:

Աշխարհի մեծամասնությունն այդ բառը վերցրել է արաբերեն قهوة(կահվա)-ից՝ coffee, кофе և այլն: Սակայն հայերը այլ կերպ են այն օգտագործում և անվանում:

Լիրիկա

Չնայած Հայաստանում սուրճ չի աճում, բայց միջնադարից սկսած հայերը պարզապես սիրում են խմել այն:

Հայաստանում ուժեղ սև սուրճը շատ ավելի են օգտագործում, քան թեյը:

Դժվար է Երևանում իսկական առավոտ պատկերացնել առանց այս անուշաբույր ըմպելիքի:

Հայերն ամբողջ օրը սուրճ են խմում:

Յուրաքանչյուր հայ, ըստ վիճակագրության, տարեկան սպառում է մինչև երեք կիլոգրամ սուրճ, այսինքն՝ նա խմում է 70 լիտր սուրճ:

Սուրճի պատրաստման հատուկ տեսակ կա` հայկական սուրճ:

Սուրճի հետ մեկտեղ ավելացնում ենք նաև հայկական կոնյակի մի քանի կաթիլ…

Սուրճի բոլոր սիրահարների համար Երևանը պարզապես իսկական գտածո է:

Այն պարզապես լի է շքեղ սրճարաններով, որոնք դարձել են տեղական կենսակերպի նշաններից մեկը:

Ինչպե՞ս ենք մենք այն անվանում

Սրա համար հայոց լեզուն առանձնահատուկ հետաքրքիր բառ ունի` սուրճ:

Բառի ճշգրիտ ծագումն անհայտ է:

Այս բառն առաջին անգամ արձանագրվել է իրանահայերի լեզվում 18-րդ դարի վերջին:

Ժողովրդական ստուգաբանությունը բառը բացատրում է որպես սև + ջուր, այսինքն՝ սուրճը ենթադրաբար սև ջուր է:

Լեզվաբանները, մյուս կողմից, ասում են, որ այն ծագել է որպես մի տեսակ օնոմատոպիկ բառ՝ սուրճի համար:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց zNews-ը

Կիսվե՛ք Ձեր ընկերների հետ