Բոլորիս հայտնի է, որ, երբ տանը որևէ մեկը մահանում է, հայելիները փակում են սպիտակ սավաններով կամ թեքում դեպի պատը:

Հնում կարծում էին, որ մարդու հոգին, լքելով մարմինը, կարող է մտնել հայելու մեջ և մնալ այնտեղ՝ ելք ու հանգստություն չգտնելով:

Եվ դժբախտություն կլինի, եթե որևէ տեղ մնա այդ հայելին:

Դուք անգամ կարող եք ստոգել՝ ձեր տան հայելին հոգիներ արդյոք պարունակում է, թե ոչ:

Ասում են՝ իբր այն հայելիները, որոնք հոգիներ են պարունակում, դրանց առջև դրված եկեղեցական մոմերը հանգչում են:

Նմանատիպ հայելներից խորհուրդ է տրվում ազատվել՝ այդ կերպ ազատվելով նաև անիծված հոգիներից:

21-րդ դարում մարդիկ սկսել են թերահավատորեն վերաբերվել բազմաթիվ հավատալիքների և նշանների, բայց հաճախ կարող ենք լսել այն հարցը, թե ինչու են փակում հայելիները, երբ մարդ է մահանում տանը:

Հետևաբար, մարդիկ չեն ուզում վտանգի ենթարկել իրենց կյանքը, քանի որ մահը դեռևս անսպասելի երևույթ է՝ ի տարբերություն շատ այլ բաների, և մարդիկ վախ ունեն ամեն տեսակ անհայտ բաների նկատմամբ, ուստի նրանք նախընտրում են հետևել մեր նախնիներից ստացված գիտելիքներին:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց zNews-ը

Կիսվե՛ք Ձեր ընկերների հետ