4 արտահայտություն, որոնք արժե ավելի հազվադեպ արտաբերել:
1. «Գուցե / Հնարավոր է»
Դուք ձեզ համար սողանցք եք թողնում, որպեսզի մինչեւ վերջ որոշում չկայացնեք: «Գուցե գնամ մարզասրահ», «Գուցե ավելի շատ կարդամ», «Գուցե արժե եկող ամիս նախագծում մի շարք փոփոխություննե՞ր սկսել»: Դրանք բոլորը ինչ-որ բան չանելու գաղտնի պատրվակներ են, երբ Անխուսափելիությանը դեմ-հանդիման դուք միեւնույն է` ուզում եք ինչ-որ բան անել, բայց բարդ է ինքներդ ձեզ խոստովանել դա, այդ պատճառով ավելի լավ է ուրիշ մեկին թողնել որոշում կայացնել, իսկ դուք «գուցե» աջակցեք այդ որոշմանը:
2. «Վաղը» «Ես վաղը կմտածեմ դրա մասին», — ասում էր Սկարլետ Օ’Հարրան:
Բայց չէ որ դուք թեթեւսոլիկ աղջիկ չեք: «Վաղվան» թողնվածի 80 տոկոսը երբեք չի իրագործվի, չնայած կարող էր որոշվել / արվել / ասվել / գրվել այսօր` մինչեւ օրվա վերջ: Կամ էլ դուք չափից շատ բան եք վերցնում ձեր ուսերին (եւ պետք է ուղղակի վերանայել սեփական պլանների ամրությունը եւ օրվա աշխատանքային խնդիրների կառուցվածքը), կամ էլ պետք է ձեր մեջ «սպանեք» հետաձգողին (դա ավելի բարդ է, բայց ավելի կարեւոր է երկարաժամկետ հեռանկարի տեսանկյունից):
3. «Երբեք»
«Ես երբեք չեմ կարողանա ձեք բարձրացնել մեկ այլ մարդու վրա». կկարողանաք, այն էլ ինչպես, եթե ձեր կյանքին կամ ձեր մտերիմների կյանքին վտանգ սպառնա: «Երբեք չեմ ների նրան». ներեցեք, ուղղակի` ոչ անմիջապես (կամ էլ ընդհանրապես ժամանակի հետ մոռացեք): Կյանքն անհամեմատ ավելի բարդ ու ոչ գծային է, քան ուղղակի քարացած կարծիքները եւ «սպիտակի» ու «սեւի» բաժանումը:
4. «Ապագան»
Հասկացություն է, որը ոչ ոք չի տեսել եւ երբեք չի լինի (որովհետեւ վաղը «վաղը» այսօր կդառնա, իսկ «ապագայում ես ավելի առողջ / հաջողակ /հարուստ» կդառնամ-ը ուղղակի ինքնագորովանք է, որ չմտածեք ոչ մի բանի մասին եւ անդունդը «նետեք» այն, ինչը ձեզ իրոք անհանգստացնում է եւ «պահարանից» չհանեք այդ անհանգստությունը): Ավելի լավ է` մտածեք, թե այսօր ինչ կարող եք փոխել, ինչի կուզեիք այսօր հասնել, ինչ ոչ մեծ նպատակի կարող եք հասնել / իրականացնել մինչեւ այս աշխատանքային օրվա վերջը:
5. «Ափսոս, որ…»
Ափսոսանքներից կսկսվի բացասական փորձի հսկայական լեռ ձեւավորվել, որը ձեզ տառացիորեն «կգամի» գետնին: Դուք արդեն այն մարդը չեք, որ էիք կես տարի առաջ. դուք արդեն գիտեք, թե ինչ կարելի է անել, իսկ ինչ` ոչ, դուք արդեն արել / անում եք որոշակի ընտրություն: Այդ պատճառով արվածի / չարվածի համար ափսոսալն անիմաստ է. դուք «ժամանակի մեքենա» չունեք ամեն ինչ շտկելու համար:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց zNews-ը
Կիսվե՛ք Ձեր ընկերների հետ