
Կար չկար մի իմաստուն մարդ կար:
Նա մի որդի ուներ, որը շատ շուտ բռնկվող ու անզուսպ տղա էր:
Մի օր նրա հայրը կանչում է որդուն և տալիս է մի պարկ լցված մեխերով և ասում.
— Ամեն անգամ, երբ չկարողանս բարկությունդ զսպել, մեխ խփի գերանի վրա:
Առաջին օրերին գերանի վրա շատ մեխեր հայտնվեցին:
Հաջորդ շաբաթ նա սովորեց ավելի զուսպ լինել, և մեխերի թիվը կրճատվեց:
Երիտասարդը հասկացավ, որ ավելի հեշտ է զսպել իրեն, քան մեխ խփել:
Ու մի օր էլ նա զգաց, որ լիովին տիրապետում է իրեն և մեխ չխփեց գերանին:
Նա ուրախծացած եկավ հոր մոտ և պատմեց, որ ձեռք է բերել ինքնատիրապետում:
Այս անգամ հայրը նրան ասաց, որ ամեն անգամ, երբ կարողանա զսպել իրեն և չբարկանա, թող մի մեխ հանի:
Ժամանակն անցնում էր…
Եվ ահա եկավ այն օրը , երբ գերանին ոչ մի մեխ այլևս չկար:
Նա եկավ հոր մոտ և պատմեց նրան այդ մասին:
Հայրը նրան տարավ գերանի մոտ և ասաց.
«Դու շատ լավ կարողացար կատարել առաջադրանքը: Բայց տեսնում ես, որքան շատ հետքեր են մնացել գերանի վրա: Այն երբեք առաջվա նման չի լինի: Երբ մարդուն վիրավորում ես բարկացած ժամանակ ահա այսպիսի սպիեր ես առաջացնում նրա ներսում: Եվ հետո ինչքան էլ ուզում ես ներողություն խնդրի…միևնույնն է…սպին մնում է:»
Նյութը հրապարակման պատրաստեց zNews-ը
Կիսվե՛ք Ձեր ընկերների հետ