
Կյանքի հանդեպ կա 2 մոտեցում:
Մեկը րոպեականն է, երբ վերցնում ես այն, ինչը մակերևույթին է, երբ հաշվարկներ չես անում ապագայի համար:
Այսօր լավ է, վաղը՝ կտեսնենք:
Մյուսը ձեռնարկատիրոջ մոտեցումն է, ով պլանավորում է իր քայլերը երկարաժամկետ և գիտի, որ արդյունքներ ստանալու է ոչ այսօր, այլ վաղը, 1 կամ 5 տարի հետո:
Մի անգամ աշակերտներն իրենց Վարպետին հարցրին, թե նա երբևէ հիասթափվել է, երբ իր ջանքերը տվել են ավելի քիչ պտուղներ, քան ինքը սպասում էր:
Ի պատասխան Վարպետը պատմեց նրանց պատմություն մի խխունջի մասին, որը վաղ գարնան մի սառը և քամոտ օր, սկսել էր բարձրանալ բալի ծառի վրայով:
Հարևան ծառին նստած ճնճղուկները զվարճանում էին՝ նայելով, թե ինչպես է խխունջը դանդաղ սողում դեպի վեր: Ճնճղուկներից մեկը չհամբերեց ու թռավ դեպի խխունջը:
– Էյ, մի՞ թե չես տեսնում, որ այդ ծառի վրա բալ չկա: Ինչո՞ւ ես բարձրանում:
Շարունակելով վեր ընթանալ ծառի բնի վրայով՝ խխունջը պատասխանեց.
-Կլինի, երբ ես այնտեղ հասնեմ:
Այդպես է նաև մեր կյանքում, երբեմն հարկավոր է ժամանակ մեր սեփական և ոչ այնքան հեշտ ճանապարհն անցնելու և մեր աշխատանքի պտուղները վայելելու համար:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց zNews-ը
Կիսվե՛ք Ձեր ընկերների հետ